Xenitrís, doce preguiza,
acougo e niño.
Soños e somas —vexigas cooridas de ilusiós—
voan no âr da miña ialma, amodiño,
nus e calados.

No teu colo, as dores máis acedas
estralan e non firen,
e desfanse no chan, requeimadas,
sen nengún malfacer, esmingalladas
nunha dormente serenidá lonxíncua.
Se amañecen as penas voandeiras,
coas tuas mans transparentes e alongadas
as desgraas en brétemas de ensoños
e seu ferruncho temíbel non se crava
nesta paz frutuante e inconsútil.

Envolto nos teus neboeiros azúes,
preguiza xenitrís, gosto do teu amor,
do teu morno repouso,
e da tua mansa quietú, infindamente.

Xa non quero vivir
nen fazer nada,
nen por min, nen por Deus,
nen polos outros,
mentras desfíanse os días vagorosos,
con vexigas cooridas e pantasmas
nista brétema amiga do teu calo.

Morno, morna no hespañol templado. Auga morna nin quente nin freda. Tamén merma (La Guardia) Non é mesmo que choca. Auga choca a quente ou estancada. desagradabel ao beber. Galiña choca anceia aniñar e ter pitos. Ovo choco xa non é bo.

Xenitris, lembremos Santa Dei Genitrix na ledanía de Nosa Señora. No portugués genetriz.

Preguiza, no latín piqritia (m); no hespañol pereza.

Somas, sombras, do latín sub-umbras.

Esmingallar. "Non queremos a Patria esmingallada", dixeron unhas niulleres de Muros nun mitin. Frangulla é a mingalla do pan.

Ferruncho é o aguillón das abellas e outros inseitos. Tamén se chama aguillón a punta de ferro da aguillada, pau con aguillón. Latín vulgar, pertica aquileata.